HOUND DOG TAYLOR (1915 – 1975)

Theodore Roosevelt Taylor werd geboren op 12 april 1915 in Natchez, Mississippi. Volgens sommigen bronnen was het in 1917, maar wat wil je van een merkwaardig man.

Zijn eerste instrument was de piano, pas op z’n 21ste concentreerde hij zich op de gitaar. Een dispuut met de plaatselijke Klan deed hem in 1942 naar Chicago verhuizen. In 1957 werd hij full-time muzikant, die vooral in de lokale kleine clubs optrad. Buiten Chicago was hij onbekend. Drie singles op het Bea&Baby-label bleven onopgemerkt.

Tot Bruce Iglauer zijn pad kruiste… Iglauer zocht in Chicago naar een bluesgroep voor ’n concert en in een van die lokale clubs geraakt hij gefascineerd door én de muziek én de persoon van Hound Dog. “I felt that hey had to have a record”. Omdat Delmark Records Taylor een platencontract weigerde, schraapte Iglauer zijn spaarcenten ($ 2500) bij mekaar… De rest is geschiedenis: Hound Dog Taylor had zijn eerste album én Alligator Records was een feit.

Merkwaardig man, onze Taylor. Alcoholicus, gewelddadig (hij schoot ooit Brewer Philips, zijn tweede gitarist, neer), hij had zes vingers aan de linkerhand, weigerde een basgitarist in de groep, notoir rokkenjager, hij had een voorliefde voor goedkope Japanse gitaren…

En de muziek? Rauwe boogie beats, snoeihard slidewerk met een hoog rock ’n roll-gehalte. “Who gives a damn? We’re just playing for fun”… Tijdens zijn leven verschenen er twee albums op Alligator; Net na zijn dood verscheen het derde live-album. ‘55th Street Boogie’, uit zijn eerste album, is gecoverd door o.m. El Fish, The Perpetrators. Notoir fan, George Thorogood, was ooit chauffeur tijdens een tournee.
Hij stierf op 17 december 1975 aan de gevolgen van longkanker. In 1984 is hij postuum opgenomen in de Blues Hall of Fame.